Urodziłam się 27 lat temu i wychowywałam w małej wiosce.

Patrząc wyłącznie przez pryzmat porządków, było tak, jak opisałam poniżej.

Dobrej lektury 😉

Moja historia ze sprzątaniem zaczęła się, kiedy byłam jeszcze małym dzieckiem.

Jako mała dziewczynka zawsze ochoczo przystępowałam do porządków, robiłam je codziennie. Dom miał prawie 300m2, z czego tylko 100m2 było przez nas zajmowane, lecz 19 okien od czasu do czasu trzeba było umyć 😉

Tak się stało w moim rodzinnym domu, że od porządkowania byłam ja, zaś od gotowania moja siostra. Co sobota sprzątanie zaczynałam od pokoju współdzielonego z siostrą. Bardzo denerwowały mnie rozwalone rzeczy, bałagan w szafkach, kiedy dopiero co coś ułożyłam. W rytuałach domu było codzienne odkładanie rzeczy na miejsce i zamiatanie podłogi, zaś kiedy przyszła sobota, cały dom wrzał.

Podczas sobót, na nogach byłam od samego rana. Nie wiem dlaczego, lecz ja potrafiłam porządkować swój pokój czasami nawet i 4h! On wcale nie był brudny, ja po prostu przekładałam książki, przestawiałam meble, układałam na nowo, zmieniałam wystrój i tak w kółko. Coś wymyślałam i wprowadzałam.

Kochałam porządkować mamy dokumenty, pamiętam, że na początku dopuszczała mnie tylko do rachunków za prąd, wodę i telefon. Skrupulatnie sortowałam do odpowiednich, zrobionych samodzielnie kopert, chronologicznie (nie wierze, jak teraz to wspominam, że sama na to wpadłam!), plus pisałam słowo ZAPŁACONE. Nikt mi tego nie kazał robić, po prostu się sama wyrywałam i pilnowałam porządku. Układałam mamie książki kucharskie i zeszyty w rządku, od najmniejszych do największych. Co roku to ja ubierałam choinkę i ustrajałam cały dom. Kochałam porządkować garaż, nikt mnie o to nie prosił, brałam słoiki i sortowałam śrubki, gwoździe, narzędzia i inne rzeczy kategoriami. W spiżarce układałam słoiki, małe do małych, duże do dużych. Odkręcałam pokrywki i kładłam w innym miejscu, też przesortowane. Kochałam odrywać suche listki z kwiatów, kiedy to się przesuszyły, wybierałam je nawet z ziemi, która była w doniczce.

Moja pasja do porządkowania miała miejsce także poza domem, np. w ogrodzie. Kiedy skosiłam trawnik, to tam gdzie niezbyt mi się docięło, po prostu obcinałam nożyczkami (serio 😀 ). Jak pieliłam ogródek, warzywa czy ziemniaki, to do ostatniego źdźbła chwastu. Pamiętam jak denerwowało mnie, jak moja mama tylko te chwasty nadrywała i mniej więcej zgarniała.

Jako uczennica 6 klasy szkoły podstawowej postanowiłam, że posprzątam staw, który był oddalony 200 m od szkoły. Dlaczego? Po prostu usłyszałam od Pani od przyrody, że w tym roku nie przyleciały bociany, a zawsze w tym stawie brodziły. Co zrobiłam? Wzięłam przyjaciółkę pod pachę i po szkole, przez okres jakiś 2 tygodni wyciągałyśmy śmieci, nawet pokrywki! Finalnie wyszło jakoś 20 worków 120l śmieci. Ostatecznie bociany z opóźnieniem przyleciały, a my zostałyśmy wychwalone na apelu szkolnym.

Na imprezach rodzinnych zawsze wyrywałam się do pomocy, a szczególnie do sprzątania już po. Przed robiłam ozdobne serwetki, układałam talerze, sztućce, kwiaty. W trakcie zbierałam to, co było puste, ubrudzone, wymieniałam talerze, zbierałam papierki.

Najważniejsze, jako małe dziecko miałam marzenie, aby zostać prezydentem CAŁEGO ŚWIATA, by było w nim zielono, by ludzie się kochali, a najważniejsze by było czysto!

Wyprowadziłam się z domu zaraz po maturze. Mam za sobą 17 przeprowadzek! Nawet nie wiedziałam, że aż tyle będzie, a jednak. Niesamowite jest to, że kochałam przeprowadzki, pakowanie i ponowne urządzanie się. To w sumie sprawiało mi frajdę. Nie powiem, za każdym razem, kiedy się gdzieś wprowadzałam, musiałam zajrzeć  w każdy kąt i wysprzątać/uporządkować go po swojemu. Była też i taka przeprowadzka (16sta), kiedy zdecydowałam się na samodzielną kawalerkę, mimo, że była w opłakanym stanie. Brudne ściany, czarne jak smoła stare okna i kaloryfery, tragiczna łazienka. Po prostu, kiedy ją zobaczyłam, stwierdziłam, że dam radę tanim kosztem ją „odremontować” i tak też zrobiłam. Po pracy ją malowałam, włącznie z oknami, kaloryferami, płytkami i meblami! Tak powstała moja czysta i przytulna oaza spokoju 🙂

A wracając do przeprowadzki po maturze…

Już 5tego dnia po wynikach matur podjęłam pierwszą poważną pracę w życiu jako sprzedawca. Tam, z przyjemnością składałam bieliznę x razy dziennie jak i wszelkiego rodzaju ubrania.

Idąc dalej, 16 miesięcy później przyjęłam się jako Młodsza Księgowa, kolejno przechodząc na dalsze szczeble kariery w tej branży, jednocześnie studiując zaocznie finanse i rachunkowość.

I teraz zapytam siebie czemu akurat to studiowałam (?), bo tylko to, jak teraz widzę, wiązało się z porządkiem, w tym przypadku w papierach. Kiedy w firmach był „bałagan” (taki, że jakby wszedł urząd skarbowy, byłoby niewesoło), czułam się w żywiole by go „posprzątać”, kiedy znikał, czułam monotonie.

2014 rok był jak dla mnie przełomowy. Weszłam na ścieżkę rozwoju osobistego, przy okazji rzuciłam pracę, wzięłam kredyt i myślałam ze zostanę MILIONERKĄ w 3 miesiące.

Życie zweryfikowało to bardzo szybko. Brakowało mi środków na życie, nie mówiąc o opłaceniu mieszkania i studiów.

Cała ta sytuacja, była jedną z największych lekcji w moim życiu.

I co się dzieje dalej, kiedy ja tonę?

Właśnie wtedy, w tym okresie, KTOŚ zapytał mnie (ten KTOŚ nie był przypadkowy):

„Ania, co Ty lubisz robić???”

Na to JA, że…

„SPRZĄTAĆ! :D”

No i zaczęło się…

Napisałam ogłoszenie i rozdzwoniły się telefony.

Zapytasz DLACZEGO?

Bo moje ogłoszenie było INNE NIŻ WSZYSTKIE (tak mi mówiły osoby w trakcie rozmowy).

(Dodam, że wtedy myślałam, że zaczęłam robić to co lubię).

Jednak po pewnym czasie doszłam do wniosku, że nie chce dłużej sprzątać, chce porządkować, tylko porządkować!

PORZĄDKOWAĆ, A NIE SPRZĄTAĆ? JAK TO!?

Już wyjaśniam 🙂

Dostrzegłam, a bardziej uświadomiłam sobie, że jest znacząca różnica między sprzątaniem, a porządkowaniem (oczywiście u klientów częściowo porządkowałam, o ile się na to odważyli).

Otóż sprzątanie to syzyfowa praca i może ją wykonywać każda pani sprzątająca, lepiej lub gorzej, zaś porządkowanie to coś innego. Do sprzątania potrzebne są nie tylko RĘCE, zaś do porządkowania wystarczą. Jeśli porządkowanie zrobi się raz, a porządnie, to:

• codzienne porządki czy sprzątnie staje się przyjemnością,
• ja nie jestem u klienta non stop, tylko „raz” i radzi sobie potem świetnie sam, bądź,
  
• jego pani sprzątająca czy pomoc domowa pracuje znacznie szybciej (i przyjemniej).

Więc, aby żyć w zgodzie ze sobą, robić coś, co:

• jest moją pasją,
• spełnia mnie,
• daje mi ogromną satysfakcje,

postanowiłam zakończyć działalność polegającą na sprzątaniu i skupić się wyłącznie na porządkowaniu.

Idąc za głosem serca, chcąc traktować prace jak nie prace, robiąc to co kocham, stworzyłam UPORZĄDKOWANY DOM (który od 17.11.2020 zwie się SzamAnką Porządku) 🙂